Aste Santua logelan konfinatuta!

Aurtengo Aste Santua
inoizko txarrena.
Arreba "positibo"
izan zen aurrena.
Badakizue zer den
horrek dakarrena;
bi aste pasa ditut
logelan barrena.

Oporrak iristean
irrika demasa
pilatzea izan zen
nire lehen akatsa.
“Bi aste bakar bakarrik?
Bai tarte eskasa...”
Hamar egun ez dira
nahi orduko pasa.

Logela itxi zidaten
giltzaz eta atez,
bertan bazkaltzen nuen
sukaldean partez.
Makarroiak jatean
ez nenbilen artez...
Maindireak zikindu
nituen tomatez.

Asperdurari aurre
egin nahi aldizka
ta kaleak goxatzen
zidan begi bista.
Laino beltz, euri jasa
ta arrats gorrixka...
Leihoa bihurtu da
nire telebista.

Pasilutik arreba,
aita eta ama
hizketara etortzen
ziren niregana.
Hori izan da benetan
eskertu dudana.
Ateratzean eman
diet muxu bana.

Lagunen maitasuna
ta zeru urdina...
Pelutxeen aldean,
konpainia fina.
Orain haiez gozatu
behar dut, jakina.
Ea udan ez zaidan
gertatzen berdina.