Ala bear ta mendi ederrak badira Euskal-Errian, oietako bat Aralar degu beste askoren artian. Udaberriko egun batean egun argitzen astian, politagorik ez dakit ote dagoen mundu guztian.
2.
Eguzkiaren sortze orduan zerua garbi dagola, mendi artetik an azaltzen da mundu guztiko farola, argitutzera ainbeste erri, bertako zenbait txabola; une aretan ez leike esan bat zeruan ez dagola.
3.
Birigarro ta txoriak berriz an asten dira kantuan, artzai bat dator txistua joaz, txakur bat dakar onduan. Nagusiari begira dator ark zer aginduko duan, janaren ordain morroi oberik ez da egongo munduan.
4.
Saroi ondotik ardiak goruntz zabaldu dira larrera, oientzat ere pozgarria da egunaren etorrera. Punta berrian pozik dabiltza batera eta bestera, negu beltzean zuten ametsa oientzat orain bete da.
5.
Ollarra ere kukurrukuka dago txabola -atean nagusi jauna artoarekin noiz azalduko ote'an, olloak eta ollandatxoak arturik bere menpean; estuagorik egon liteke beko granjaren batean.
6.
Errekaz ango pago azpian bei gorri bat da larrean, idia zala uste nun bañan txaal bat badu urrean. Ez da esneak burura jo ta galdutzeko bildurrean, idian antza geiago dauka errape ta muturrean.
7.
Moxal polit bat saltoka dabil, badu jostatzeko gaita; ama an dauka aruntzagoan, ez dakit nun duen aita. Amak irrintzi egiten dio ondora ekarri naita, nunbait abere artean ere ama beti ama baita.
8.
Etxeratzeko orduan nago, etxera itzuli bear, luzaro gabe berriro ere topatu gindezke alkar. Bañan joan aurrez besarkada bat zuk nai bazenduke ar, torizu eta beste bat arte agurtzen zaitut, Aralar.
|
Bertsoeskola
Aralar mendian nabillela